Codzienne oglądamy stan skóry w miejscach, które są wrażliwe na występowanie odleżyn. Należy robić to przy dobrym oświetleniu, które pozwoli nam zobaczyć zaczerwienienie na skórze. Jeśli zauważymy zmieniony stan skóry, sprawdźmy, czy jest ona w tych okolicach twarda - bez problemu poczujemy nawet niewielkie stwardnienie, które jest sygnałem niepokojącym.
Miejsca które są narażone na powstanie odleżyn to powodujące długotrwały nacisk: u pacjenta leżącego na plecach są to okolice kręgosłupa, szczególnie miejsca wokół kości guzicznej a także krzyżowej. Dość często też u osób leżących odleżyny pojawiają się w okolicach: potylicy, na łopatkach, małżowinach usznych oraz piętach, łokciach i kolanach. Gdy osoba chora znajduje się długotrwale w jej pozycji np. na boku, odleżyny pojawiają się z reguły w okolicach stawu biodrowego i po wewnętrznej stronie kolan. Mogą pojawić się także za uszami i wokół kostek na nogach.
Zastosowanie profesjonalnego sprzętu medycznego oraz zaopatrzenia rehabilitacyjnego: poduszek przeciwodleżynowych oraz materacy przeciwodleżynowych bąbelkowych lub rurowych.
Bardzo często należy zmieniać pozycję chorego: optymalna zmiana pozycji u osoby siedzącej lub leżącej powinna następować z częstotliwością raz na pół godziny, również w nocy. Taka częstotliwość obniża ryzyko powstawania nieprawidłowości w mikrokrążeniu skóry. Podczas zmiany pozycji należy wziąć pod uwagę wszystkie pozycje naprzemiennie. Przy zmianie pozycji wszelkie działania powinny być przygotowane, aby nie uszkodzić naskórka.
W przypadku braku materaca przeciwodleżynowego, warto położyć pod prześcieradło chorego skórę z owcy. Jest dobrym materiałem dla osób, których ogólny stan organizmu jest oceniany jako zły. Owcza skóra powoduje zmniejszenie nacisku.
Łóżko osoby narażonej na powstawanie odleżyn, niezależnie od materiału, z którego jest wykonane i niezależnie od tego czy znajduje się na nim owcza skóra, powinno zostać wyłożone materiałem, który można łatwo zdjąć i wyprać. Może to być materiał płócienny. Podkład na łóżko powinien zakrywać jego powierzchnię w jak największym stopniu (szwy nie powinny mieć kontaktu ze skórą pacjenta). Pokład powinien być mocny, bo poza zapewnieniem higieny pacjentowi, służy on często przenoszeniu osoby znajdującej się na łóżku.
Podczas snu, warto zastosować wałki pod nogi, które spowodują, że nogi nie opierają się one ciągle na piętach. Istnieją również specjalne kółka (gumowe lub piankowe), dzięki którym pięty chorego nie dotykają podłoża. Pomocne będą także kółka pod łokcie, pośladki i wałki pod kolana lub uda – zarówno w przypadku osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, jak i osób, które są leżące. Akcesoria te dostępne są w sklepach medycznych lub można wykonać je samodzielnie ( należy unikać stosowania takich materiałów jak lignina i innych, które robią się zbyt twarde pod wpływem nacisku).
Natłuszczanie skóry jest bardzo ważnym elementem zapobiegania odleżyn. Wskazane jest stosowanie preparatów, które można łatwo aplikować na skórze (zmniejsza się wówczas ryzyko zbyt mocnego pocierania skóry, co mogłoby doprowadzać do powstawania otarć i mechanicznych uszkodzeń skóry). Pomocna będzie oliwka dla dzieci, wazelina kosmetyczna, limonag w płynie. Wcierając preparat, uważajmy aby nie uszkodzić naskórka: wskazane są delikatne, okrężne ruchy dłonią. Nie należy stosować peelingu ani zasypek, które mogłyby doprowadzać do tworzenia się grud na skórze.
Stosując opatrunki na skórę, wybierajmy te, które mają hipoalergiczne taśmy przylepne. Środki te dostępne są w każdej aptece
Wskazane jest używanie bielizny o naturalnym składzie materiału. Bardzo ważne jest, aby ona ciągle była sucha i czysta. Wskazane jest częste pranie w najwyższych temperaturach i regularne prasowanie. Wilgotna bielizna to środowisko, które sprzyja powstawaniu bakterii, a te mogą w szybkim tempie pogorszyć stan osoby, u której zaczął się proces rodzenia się odleżyn.
Stosować pieluchomajtki, które zapewniają czystość pacjentowi: pieluchomajtki nie powinny utrudniać dostępu do czystego powietrza i jednocześnie powinny ograniczać kontakt skóry pacjenta z zanieczyszczeniami.
W profilaktyce odleżyn istotną role odgrywa dobrze opracowana dieta. Organizm, który jest w złym stanie ogólnym, niedożywiony, będzie zdecydowanie łatwiej ulegał odleżynom niż jakikolwiek inny. Dieta powinna zostać uzgodniona z lekarzem prowadzącym pacjenta. Powinna uwzględniać dostarczanie odpowiedniej ilości soli mineralnych, witamin i przede wszystkim białka (w szczególności albuminy), którego brak jest ściśle związany z powstawaniem odleżyn.
Wykonywanie ćwiczeń rehabilitacyjnych
Zapobieganie infekcjom: rodzeniu się odleżyn sprzyjają zakażenia i infekcje, dlatego należy zwalczać je już w zarodku. Pomieszczenia, w których przebywa pacjent, powinny być wietrzone. Osoba leżąca nie może przegrzewać się.
To jest wyrób medyczny.
Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.